φέτος...

φέτος θα γυρίσουμε ταινία στο πλαίσιο των βιντεομουσείων. Έχουμε πολλές ιδέες και θα γίνει χαμός!!!!!!!

sxolia-skepseis

gia tin theatriki omada den pistevw pws prepei na exoume kapio xarisma.
Ola einai thema thelisis.
Oso gia to ergo telika o skliros kopos pistevw pws aksize kai to apotelesma itan polu kalo!!!

Elisavet

συμμετοχή σε μια ταινία

Αυτή την εποχή συμμετείχαμε στην ταινία που γύρισε η ομάδα των βιντεομουσείων.
Ήταν μια διαφορετική εμπειρία. Παίξαμε τους μαθητές στην τάξη. Τελικά αυτή η σκηνή δεν μπήκε στην ταινία γιατί άλλαξε ο πρωταγωνιστής κι έτσι δεν είχε νόημα πια. Κάναμε επίσης τους φίλους του πρωταγωνιστή που μαζεύονται και θαυμάζουν το γκράφιτι που φτιάχνει στον τοίχο.Είχε πλάκα.

Ο κλέφτης

Δίνεται το Σενάριο:
Τόπος: σουπερμάρκετ, γήπεδο, βιβλιοθήκη, συναυλία κλπ
Ρόλοι: Το Θύμα, ο Αθώος, Ο Κλέφτης κι ο Αστυνόμος.
Τι γίνεται: το θύμα και ο αθώος χαζεύουν το θέαμα σε ένα πολυσύχναστο μέρος. Το Θύμ α βγάζει κάποια στιγμή από την τσέπη του το πορτοφόλι του, το κινητό του ή κάτι άλλο πολύτιμο. Ο Κλέφτης καταφέρνει να του το πάρει. Όταν το Θύμα ανακαλύπτετ ανακαλύπτει την κλοπή, κατηγορεί τον Αθώο, επειδή αυτός ήταν κοντά του, και φωνάζει τον Αστυνόμο. Ακολουθεί φιλονικία.
Οδηγίες: Ο αυτοσχεδιασμός πάνω σ' αυτήν την ιστορία να γίνει κατά τετράδες με σωματική έκφραση δηλαδή μόνο με κινήσεις, χειρονομίες, εκφράσεις προσώπου και ήχους, χωρίς λόγια.
Παρατηρήσεις: η έλλειψη λόγου βοηθάει στην εκφραστική κίνηση των παιδιών. Πιο εύκολος ο ρόλος του αστυνόμου και του κλέφτη.
Καμιά φορά τους ξέφευγε και μιλούσαν αλλά χωρίς ήχο. Στο τέλος επιτράπηκε να πουν δύο λόγια ο καθένας. αυτά ήταν πολύ δυνατά και ακούστηκαν καθαρά δίνοντας το ιδιαίτερο στίγμα κάθε ρόλου:
-Μου έκλεψαν το κινητό!
-Ποιος το πήρε;
-Δεν ήμουν εγώ!
Συμμετείχαν η Αλεξάνδρα, η Ελισάβετ, η Σπυριδούλα,η Χριστίνα, η Λένα, ο Νίκος, ο Στέλιος και η κυρία Μαυρογιάννη ως guest star.

Οι περισσότερες ασκήσεις μας είναί από το βιβλίο του Νίκου Γκόβα Για ένα νεανικό δημιουργικό θέατρο

Ό,τι μας ενώνει - Ο γλύπτης και το άγαλμα

Ό,τι μας ενώνει
Συναντιόμαστε εδώ και αρκετό καιρό αλλά δεν γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον πολύ καλά. Παίξαμε λοιπόν αυτό το παιχνίδι: Ο καθένας έγραψε σ' ένα χαρτάκι 3 πράγματα που του αρέσουν πολύ.Μετά αλλάξαμε τα χαρτάκι μεταξύ μας. Τώρα ο καθένας έκανε μια ερώτηση σε κάποιον για να ανακαλύψει αν αυτός είχε γράψει το χαρτάκι που είχε έρθει στα χέρια του.
Μετά από λίγο οι περισσότεροι είχαν καταλάβει ποιανού ήταν το χαρτάκι. Σουβλάκια, τραγούδι,η μουσική είναι μερικά από τα κοινά μας σημεία.

Ο γλύπτης και το άγαλμα

Ο ένας είναι ο γλύπτης και ο άλλος είναι το άγαλμα. Ο γλύπτης φτιάχνει το έργο με βάση ένα συναίσθημα, π.χ. λύπη, θυμό,. Οι υπόλοιποι καλούνται να αναγνωρίσουν το συναίσθημα. Αυτό γίνεται με τη συνοδεία μουσικής. Στο τέλος όλη η ομάδα αυτοσχεδίασε ένα ομαδικό γλυπτό ως έκπληξη στην κυρία Καλδή που περίμενε απ' έξω από τη βιβλιοθήκη. Με έκπληξη αντίκρισε μπροστά της μια ορχήστρα πλανόδιων μουσικών.

Ο κήπος του γείτονά μου

Στην αρχή παίξαμε το παιχνίδια Λύκος και πρόβατο που μας έκανε να λαχανιάσουμε και να γελάσουμε πολύ. Μετά πήραμε από ένα χαρτάκι που έγραφε:
Α
Έχεις έναν ωραίο κήπο στην άκρη της πόλης. εκεί καλλιεργείς τα λαχανικά σου και φυτεύεις τα υπέροχα λουλούδια σου. φροντίζεις πάντα υποδειγματικά τον κήπο σου. είναι άνοιξη και επισκέπτεσαι τον κήπο σου να δεις πώς είναι. όλα είναι υπέροχα έως ότου ανακαλύπτεις πως ο γείτονας σου έχει κλέψει μέρος από τον κήπο σου φυτεύοντας τα δικά του. Τι κάνεις;

Β
θα ήθελες να έχεις έναν ωραίο κήπο σαν του γείτονά σου. Δυστυχώς στο δικό σου κήπο φυτρώνουν άγρια χορτάρια και είναι γεμάτος πέτρες. ευτυχώς κοντά στα όρια με τον άλλο κήπο έχει λίγο φρέσκο χώμα. εκεί πας να φυτέψεις τους σπόρους σου, όταν βλέπεις τον γείτονα αγριεμένο να σου φωνάζει. Τι κάνεις;

Τα αίματα άναψαν και οι φωνές μας ακούστηκαν μέχρι το δρόμο. Μερικοί φίλοι που ήρθαν μας είπαν ότι τους άρεσε ο αυτοσχεδιασμός.

Ένα όνειρο μέσα από μια σκέψη

Ήταν όλα μαύρα και στη μέση υπήρχε μία τεράστια πόρτα χαραγμένη με διάφορα λουλούδια χρωματιστά και στη μέση της πόρτας υπήρχε ένας κωδικός. Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα δια μαγείας. Μόλις το είδα ενθουσιάστηκα. Υπήρχαν τεράστιες καταπράσινες πεδιάδες γεμάτες λουλούδια και τα πουλιά κελαηδούσαν πετώντας γύρω από δυο τρία δέντρα. Περπάτησα για λίγο στην απέραντη αυτή πεδιάδα και ξαφνικά μπροστά μου εμφανίστηκε ένα υπέροχο σπιτάκι στολισμένο με λουλούδια. Χτύπησα μα δεν απάντησε καμιά φωνή. Μπήκα. Είχε κάτι να φας να πιεις και απασχοληθείς. Ήμουν κουρασμένη. Έφαγα και πήγα ν α κοιμηθώ στο άνετο κρεβάτια που υπήρχε κι εκεί το όνειρο τελείωσε.
Χριστίνα Δαμιανίδου